-
1 evidence of fact
-
2 evidence
1) доказ, докази, уліка, уліки, доведення, підтвердження; речовий доказ, речові докази; наведення (надання) доказів; свідчення (в т. ч. свідка); давання свідчень; засіб доведення, засоби доведення; дослідження доказів ( як стадія судового процесу)2) доводити, підтверджувати (свідченнями, доказами, додатковими фактами тощо); свідчити, давати свідчення; слугувати доказом•evidence discovered as a result of the search — докази, виявлені внаслідок обшуку
evidence elicited through questioning of witnesses — свідчення, отримані під час допиту свідків
evidence furnished by witnesses — докази, отримані від свідків
evidence implicating the accused — докази, які дають підставу вважати, що злочин вчинено підсудним (обвинуваченим)
evidence in support of the opposition — мотивований протест; обґрунтування протесту
evidence irrelevant to the issue — докази ( або свідчення), що не стосуються питання, яке розглядається
evidence linking others to an assassination — докази, що свідчать про зв'язок інших осіб із вбивством
evidence obtained by an illegal search — докази, отримані внаслідок незаконного обшуку
evidence obtained during custodial interrogation — свідчення, отримані під час попереднього допиту ( коли допитуваний перебував під вартою)
evidence obtained from a suspect — свідчення, отримані від підозрюваного
evidence obtained in good faith under a search warrant — докази, отримані законним шляхом на підставі виданого ордеру на обшук
evidence obtained in violation of rules — докази, отримані з порушенням норм
evidence obtained through an illegal search — докази, отримані внаслідок проведення незаконного обшуку
evidence on behalf of the prosecution — докази ( або свідчення) (з боку) обвинувачення
evidence of blood grouping tests — докази, отримані шляхом визначення груп(и) крові
evidence of obvious probative value — докази, що мають незаперечну доказову силу
evidence presented by the parties — докази, наведені сторонами
evidence relevant to credibility — доказ, що стосується надійності свідка ( або достовірності його свідчень)
evidence secured from an illegal arrest — докази, отримані внаслідок незаконного арешту
evidence seized in violation of a person's constitutional rights — докази, отримані із порушенням конституційних прав особи
evidence submitted by the prosecutor — докази, подані прокурором ( або обвинуваченням)
evidence sufficient to sustain the case — доказ, достатній для підтримання (даної) версії
- evidence againstevidence to support the charges — докази, що підтверджують обвинувачення
- evidence aliunde
- evidence and proof available
- evidence at law
- evidence before trial
- evidence by a party
- evidence completed
- evidence for the defendant
- evidence for the defence
- evidence for the defense
- evidence for the plaintiff
- evidence for the prosecution
- evidence garnered by bugging
- evidence gathered illegally
- evidence gathering
- evidence-gathering technique
- evidence in a trial
- evidence-in-answer
- evidence-in-chief
- evidence in corroboration
- evidence in court
- evidence in cross-examination
- evidence in disproof
- evidence in question
- evidence in rebuttal
- evidence in the case
- evidence introduced at trial
- evidence law
- evidence material to the case
- evidence obtained illegally
- evidence of an accomplice
- evidence of arrest
- evidence of character
- evidence of confession
- evidence of credibility
- evidence of crime
- evidence of criminality
- evidence of debt
- evidence of disposition
- evidence of fact
- evidence of flight
- evidence of guilt
- evidence of indebtedness
- evidence of identification
- evidence of identity
- evidence of marriage
- evidence of opportunity
- evidence of paternity
- evidence of practice
- evidence of reputation
- evidence of title
- evidence of what occurred
- evidence on appeal
- evidence on commission
- evidence on hearing
- evidence on oath
- evidence par excellence
- evidence presented
- evidence produced
- evidence relevant to weight
- evidence so obtained
- evidence supplied
- evidence tampering
- evidence technician
- evidence to contradict
- evidence to meet
- evidence to rebut
- evidence to the contrary
- evidence wrongfully obtained -
3 fact
факт, обставина; сутність; протиправне діяння, порушення, правопорушення, злочин; дані; докази, уліки, аргументи; істина, реальністьfact necessary to explain a relevant fact — факт, необхідний для пояснення релевантного факту
fact necessary to introduce a relevant fact — факт, необхідний для подання суду релевантного факту
- fact-findfact relevant to the fact in issue — факт, що стосується головного факту
- fact-finder
- fact finding
- fact-finding
- fact-finding board
- fact-finding hearing
- fact-finding power
- fact in contest
- fact in dispute
- fact in evidence
- fact in issue
- fact in proof
- fact in question
- fact not in evidence
- fact of common knowledge
- fact of common notoriety
- fact of crime
- fact of evidence
- fact of litigation
- fact of the matter
- fact on trial
- fact relevant to the issue
- fact requiring proof
- fact sought to be proven
- fact to be proved
- fact to be proven
- fact trier -
4 fact
n1. факт; подія, явище; обставина2. істина, реальність, дійсність3. pl дані; аргументи4. вчинок, діяння5. pl юр. докази; звинувачення- accomplished fact доконаний факт- collateral facts факти, що не мають безпосереднього стосунку до спірного питання- dry fact голий факт- established fact встановлений факт- hard fact незаперечний факт; неспростовний доказ- immaterial fact несуттєва обставина; несуттєвий факт- salient fact суттєвий/ головний факт; суть справи- stark fact голий факт- fact of common knowledge юр. загальновідомий факт (що не потребує доказів)- fact in evidence доведений факт- fact in issue факт/ обставина, що є предметом суперечки- to contradict facts заперечувати факти- to juggle with facts підтасовувати факти- to manipulate facts підтасовувати факти- to place before an accomplished fact ставити перед фактом, що стався -
5 fact in evidence
факт, що слугує доказом; доведений факт -
6 fact not in evidence
факт, не поданий в якості доказу; факт, що не вимагає доведення ( або доказів) -
7 fact of evidence
доказовий факт; факт, що слугує доказом -
8 non-evidence fact
факт, не поданий в якості доказу; факт, що не вимагає доведення ( або доказів) -
9 similar-fact evidence
-
10 negative
1) заперечення; невизнання2) негативний, заперечний, заперечувальний, відмовний ( про рішення тощо)3) заперечувати, спростовувати, відкидати, не схвалювати, не приймати; нейтралізувати; накладати вето•- negative act
- negative allegation
- negative an allegation
- negative answer
- negative averment
- negative breath test
- negative condition
- negative consequences
- negative covenant
- negative declaration
- negative defence
- negative defense
- negative duty
- negative easement
- negative euthanasia
- negative evidence
- negative fact
- negative identification
- negative in form
- negative income tax
- negative malice
- negative misprision
- negative performance
- negative phenomenon
- negative plea
- negative pledge
- negative pregnant
- negative prescription
- negative promise
- negative proof
- negative prosecution
- negative provocation
- negative rebuttal evidence
- negative referendum
- negative representation
- negative reprisal
- negative responsibility
- negative statute
- negative testimony
- negative voice
- negative vote
- negative voting
- negative warranty -
11 similar
-
12 disputed
обговорений; спірний, суперечливий, оспорюваний, який оскаржується, який ставиться під сумнів- disputed boundary
- disputed decision
- disputed election
- disputed evidence
- disputed fact
- disputed property
- disputed question of fact
- disputed territory
- disputed will -
13 collateral
1) додаткове забезпечення; родич(ка) по бічній лінії; спорідненість по бічній лінії2) додатковий, допоміжний, другорядний; непрямий; побічний; паралельний•- collateral advantage
- collateral agreement
- collateral attack
- collateral branch
- collateral circumstance
- collateral condition
- collateral consanguinity
- collateral contract
- collateral covenant
- collateral damage
- collateral descendant
- collateral descent
- collateral effect
- collateral estoppel
- collateral evidence
- collateral fact
- collateral facts
- collateral guarantee
- collateral guarantor
- collateral heir
- collateral impeachment
- collateral investigation
- collateral issue
- collateral item
- collateral joint liability
- collateral limit
- collateral line
- collateral loan
- collateral proceeding
- collateral proceedings
- collateral question
- collateral relation
- collateral relationship
- collateral relative
- collateral relief
- collateral sanction
- collateral security
- collateral surety
- collateral to the issue -
14 damning
викривальний; який викликає засудження; розм. вбивчий- damning fact
- damning statement
- damning verdict -
15 fabricated
підроблений, сфабрикований, фальсифікований (в т. ч. про процес, доказ)- fabricated evidence
- fabricated fact -
16 false
фальшивий, підроблений, удаваний, обманний, оманний; хибний; неправильний, неправдивий; несправжній; підступний- false accountingfalse identification certificate — = false identification document фальшиве посвідчення особи
- false accusation
- false ad
- false advertisement
- false advertising
- false address
- false alarm
- false answer
- false arrest
- false bottom
- false-bottomed
- false call
- false certificate
- false charge
- false claim
- false coin
- false color
- false colour
- false confession
- false crime
- false data
- false declaration
- false denunciation
- false diamond
- false document
- false entrepreneurship
- false entry
- false evidence
- false fact
- false identification document
- false identity
- false imprisonment
- false information
- false instrument
- false interpretation
- false invoice
- false label
- false letter of advice
- false misrepresentation
- false money
- false name
- false oath
- false paper
- false passport
- false payment papers
- false personation
- false pretense
- false publication
- false report
- false representation
- false return
- false scent
- false statement
- false step
- false story
- false suggestion
- false testimony
- false trademark
- false will
- false witness -
17 incontrovertible
-
18 incriminating
викривальний, обвинувальний, інкримінуючий- incriminating document
- incriminating evidence
- incriminating fact
- incriminating information
- incriminating paper
- incriminating question
- incriminating testimony -
19 indubitable
безсумнівний, безперечний, безумовний- indubitable fact
- indubitable heir
- indubitable proof
- indubitable right -
20 inferential
См. также в других словарях:
Evidence — Ev i*dence, v. t. [imp. & p. p. {Evidenced}; p. pr. & vb. n. {Evidencing}.] To render evident or clear; to prove; to evince; as, to evidence a fact, or the guilt of an offender. Milton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Evidence (law) — The law of evidence governs the use of testimony (e.g., oral or written statements, such as an affidavit) and exhibits (e.g., physical objects) or other documentary material which is admissible (i.e., allowed to be considered by the trier of fact … Wikipedia
fact — Synonyms and related words: absolute fact, accepted fact, accomplishment, act, actual fact, actuality, actually, admitted fact, adventure, article, aspect, authenticity, axiom, bald fact, bare fact, basis for belief, body of evidence, brutal fact … Moby Thesaurus
fact — I (New American Roget s College Thesaurus) n. reality, actuality, certainty; occurrence.See existence, truth, evidence.Ant., fiction, falsehood. II (Roget s IV) n. 1. [A reliable generality] Syn. reality, actuality, certainty, truth,… … English dictionary for students
evidence — ev·i·dence 1 / e və dəns, ˌdens/ n [Medieval Latin evidentia, from Latin, that which is obvious, from evident evidens clear, obvious, from e out of, from + videns, present participle of videre to see]: something that furnishes or tends to furnish … Law dictionary
fact — n [Latin factum deed, real happening, something done, from neuter of factus, past participle of facere to do, make] 1: something that has actual existence: a matter of objective reality 2: any of the circumstances of a case that exist or are… … Law dictionary
Evidence-based medicine — (EBM) aims to apply evidence gained from the scientific method to certain parts of medical practice. It seeks to assess the quality of evidencecite journal |author=Elstein AS |title=On the origins and development of evidence based medicine and… … Wikipedia
Evidence-Based Nursing — or EBN is a method of identifying solid research findings and implementing them in nursing practices to further increase the quality of patient care. Overview Evidenced based nursing/evidence based practice (EBN/EBP) is a nursing process that… … Wikipedia
Evidence — Ev i*dence, n. [F. [ e]vidence, L. Evidentia. See {Evident}.] 1. That which makes evident or manifest; that which furnishes, or tends to furnish, proof; any mode of proof; the ground of belief or judgement; as, the evidence of our senses;… … The Collaborative International Dictionary of English
evidence — n Evidence, testimony, deposition, affidavit are, in their legal senses, closely related but not synonymous terms. The last three designate forms of evidence, or material submitted to a competent legal tribunal as a means of ascertaining where… … New Dictionary of Synonyms
fact — [n1] verifiable truth; reality actuality, appearance, authenticity, basis, bottom line*, brass tacks*, case, certainty, certitude, concrete happening, dope*, evidence, experience, genuineness, gospel, gospel truth*, how it is*, intelligence, law … New thesaurus